Concept in de stottertherapie

Om de dagelijkse niet-vloeiendheden in het spreken te kunnen verbeteren, dienen we ons spreekgedrag te onderzoeken. Hiertoe delen we de communicatie in vier onderdelen: verbaal, interactie, cognitieve en emotioneel-fysiologische component. Na aanleiding van een anamnese, die bestaat o.a. uit voorlezen, spontaan vertellen en het beantwoorden van relevante vragen m.b.t. het stottergedrag is het mogelijk helder te krijgen hoe gestottert wordt. Dat wil zeggen: in welke situaties en welke oorzaken het stotteren vermoedelijk heeft. Dan volgt een diagnose, therapiedoelen en oefeningen die betrekking hebben op bovenstaande componenten.